استرس مزمن از دو راه میتواند در صورت شما ظهور پیدا کند.
هورمونهایی که بدن شما در زمان استرس آزاد میکند میتواند منجر به تغییرات فیزیولوژیک شود که بر پوست شما اثرات منفی داشته باشد.
از طرف دیگر، استرس میتواند باعث عادتهای اشتباه مانند آسیب زدن به لبها شود.
استرس آثار دیگری نیز بر پوست دارد که در ادامه به آنها میپردازیم.
زمانی که شما استرس دارید، بدن مقدار بیشتری از هورمونی بنام کورتیزول را تولید میکند که این هورمون با فعال کردن آزادسازی هورمونی دیگر، آزادسازی چربی از غدد سباسه در اطراف فولیکولهای مو را تحریک میکند.
تولید چربی بیشتر به وسیله این غدد میتواند با مسدودسازی منافذ، منجر به آکنه شود.
وجود این کیسهها با افزایش سن به دلیل ضعف عضلات محافظت کننده دور چشم شایعتر میشود.
افتادگی پوستی که به دلیل از دست دهی خاصیت ارتجاعی پوست باشد نیز میتواند منجر به تشکیل این کیسهها شود.
مطالعات نشان دادهاند که استرس به دلیل کم خوابی، نشانههای پیری مانند چروکهای پوستی و کاهش خاصیت ارتجاعی پوست را افزایش میدهد.
خارجیترین لایه پوست محتوی پروتئین و چربیها بوده که نقش حیاتی در مرطوب نگه داشتن سلولهای پوست داشته و به عنوان مانعی برای محافظت از لایه زیرین پوست دارد.
زمانی که این لایه عملکرد صحیحی نداشته باشد، پوست شما با خشکی و خارش همراه میشود.
همراه با استرس میزان تولید هورمون کورتیزول افزایش یافته و باعث تخریب پروتئینهای سطح خارجی پوست شده و به دنبال آن پوست ممکن است به اندازه یک کاغذ نازکتر شده، به راحتی کبود و زخم شود.
استرس توانایی بالقوهای در تضعیف سیستم ایمنی بدن دارد.
سیستم ایمنی ضعیف میتواند باعث عدم تعادل باکتریهای روده و پوست شده و منجر به قرمزی و راش پوستی شود.
استرس همچنین میتواند موجب تشدید پسوریازیس، اگزما و التهاب پوست شود.
استرس باعث تغییرات پروتئینهای پوست و به دنبال آن کاهش خاصیت ارتجاعی پوست و در نهایت در تشکیل چینهای پوستی مشارکت دارد.
استرس همچنین منجر به خم و راست کردن مکرر ابرو شده که به تشکیل چین و چروک پوستی کمک میکند.
در پاسخ به استرس، بدن هورمون استرس (کورتیزول) تولید میکند که این هورمون در مقابل باعث افزایش قندخون میشود.
این روند باعث اتصال گلوکز به پروتئینی مانند کلاژن و آسیب به آن شده و در نهایت موجب پیری پوست میشود.